Het gezichtsveldonderzoek heeft geen nadelige invloed op uw zien, u krijgt vooraf geen oogdruppels toegediend, mogelijk wel na het onderzoek.

De test is vermoeiend, omdat u zich goed moet concentreren.

Geeft u gerust aan als u even een extra pauze wilt.

Na afloop van het gezichtsveldonderzoek

Na afloop van het onderzoek krijgt u van de oogarts de uitslag. Soms mislukt de test en is herhaling van het onderzoek noodzakelijk. In dat geval wordt een nieuwe afspraak gemaakt.

Aan de hand van het gezichtsveld kan de oogarts diagnoses stellen en eventuele behandelingen starten of het effect van een behandeling volgen. Sommige mensen zeggen "ik zie prima, met mijn gezichtsveld is niets mis".

Het gezichtsveld heeft weinig te maken met wel of niet scherp zien.

Iemand die slecht ziet, door bijvoorbeeld staar, kan een goed gezichtsveld hebben. Iemand die 100% scherp ziet kan toch gezichtsveldafwijkingen hebben.

Vaak ontstaan afwijkingen heel geleidelijk en in het dagelijks leven gebruikt u maar een klein deel van uw gezichtsveld bewust (het centrum). Daarom is de gezichtsveldtest ontworpen om te kunnen onderzoeken of uw gezichtsveld goed is.

Er zijn vele redenen voor een oogarts om een gezichtsveldonderzoek aan te vragen, enkele voorbeelden zijn:

Het gezichtsveldonderzoek wordt gedaan door de Technisch Oogheelkundig Assistent (TOA) of Oogheelkundig Assistent (OMCA).

Het onderzoek vindt plaats in een verduisterde kamer en duurt ongeveer 5 tot 20 minuten per oog.

Een van de ogen wordt afgedekt met een gaasje. Ieder oog wordt apart getest.

Het gezichtsveld kan alleen goed onderzocht worden als u naar één punt kijkt, uw gezichtsveld ligt dan stil. U kunt tijdens de test gewoon met beide ogen knipperen.

Tijdens het onderzoek rust uw kin op een steun en uw voorhoofd steunt tegen een band, zodat u uw hoofd goed stil kunt houden.

U kijkt naar één punt in het midden van een verlichte halve bol. Zodra u een lichtje waarneemt in die halve bol, drukt u op een knop of tikt u op tafel. De lichtjes variëren in grootte en lichtsterkte en ze verschijnen onregelmatig en steeds op een andere plaats.

U mag de lichtjes niet opzoeken, want dan mist u het volgende lichtje aan de andere kant.

Het gezichtsveldapparaat maakt een zoemend geluid en geeft piepsignalen, laat u zich hierdoor niet afleiden. Tijdens de test zit u zo stil mogelijk en praat u niet.

De meeste glaucoompatiënten zijn zich pas in een laat stadium van de ziekte bewust van hun visuele probleem, waarschijnlijk omdat hun gezichtsvelddefecten worden opgevuld door de hersenen.

Volgens nieuwe inzichten in hoe onze hersenen werken, zorgt plasticiteit van de visuele cortex ervoor dat de hersenen zich kunnen reorganiseren na schade aan het netvlies of de visuele paden. Deze plasticiteit omvat activering van bestaande maar normaal gesproken ineffectieve synapsen, in een sterk georganiseerd systeem van horizontale langeafstandsverbindingen in de visuele cortex.

Normale cellen in de cortex die de laesie omringen, nemen zo de controle over de behoeftigen. Als gevolg hiervan zijn waarschijnlijk glaucoomvelddefecten verborgen in de kleuren en patronen van de omgeving, tot het punt waarop de visuele input zodanig is afgenomen dat de hersenen niet meer in staat zijn om een plausibel beeld samen te stellen.

Glaucoomdefecten beginnen vaak verraderlijk aan de neuszijde van het gezichtsveld en hun progressie is erg traag.

Toch verklaart dit nauwelijks het bijna onbeperkte gebrek aan bewustzijn van de glaucoompatiënt.

Nieuwe inzichten in de subjectieve perceptie van gezichtsvelddefecten kunnen dit beter verklaren. De defecten worden waarschijnlijk ingevuld door de hersenen met behulp van informatie die wordt ontvangen van het omringende netvlies, naar analogie met het invullen van de blinde vlek.

Aldus worden visuele stimuli waargenomen als afkomstig uit de blinde zone (s). Als gevolg hiervan kan de glaucoompatiënt zijn visuele probleem pas in een laat stadium van de ziekte opmerken, waarbij de hersenen niet langer voldoende visuele input krijgen om een beeld samen te stellen.

Brain remapping

Lange tijd werd aangenomen dat de hersenen alleen aangeboren velddefecten kunnen invullen, namelijk de blinde vlek en de angioscotomen veroorzaakt door de retinale vaten. Voorts gezichtsvelddefecten die zijn opgedaan tijdens een zogenaamde kritieke periode, vroeg in het leven, tot de leeftijd van zeven jaar

Het is echter duidelijk geworden dat de volwassen hersenen zich ook kunnen aanpassen aan verworven defecten.

Dit is te danken aan de zogenaamde plasticiteit van de primaire visuele cortex van een volwassene, d.w.z. het gebied waar de visuele input voor het eerst wordt ontvangen. Deze plasticiteit omvat activering van synapsen op lange afstand tussen corticale cellen, die bij normale individuen slechts subtreshold-effecten hebben. Zodat normale cellen, in de cortex rond de laesie, de controle krijgen over de behoeftigen.

Dus, in tegenstelling tot wat lang werd gedacht, zijn corticale gebieden in de volwassen hersenen niet vooraf bepaald. Dit geldt niet alleen voor de visuele cortex, maar ook voor andere sensorische gebieden van de volwassen cortex.

Corticale gebieden kunnen bijvoorbeeld ook reorganiseren na verlies van sensorische afferente zenuwen van een ledemaat. Corticale plasticiteit stelt de hersenen niet alleen in staat zich aan te passen aan schade aan het zenuwstelsel, maar ligt ook aan de basis van leerprocessen.

Herindeling van de visuele cortex vindt plaats na allerlei beschadigingen aan het netvlies.

Het aanmeldingsproces is waarschijnlijk verantwoordelijk voor de vertraging bij het diagnosticeren van primaire openhoekglaucoom en pigmentaire retinopathie.

Verder is het nuttig bij de behandeling van verschillende netvliesaandoeningen, zoals diabetische retinopathie, omdat het ons in staat stelt uitgebreide retinale fotocoagulatie uit te voeren zonder dat de patiënt de defecten opmerkt die door de laser worden veroorzaakt.

Het invulproces vindt ook plaats tijdens migraineuze aanvallen en na occipitale laesies of andere postchiasmale aandoeningen van de visuele paden.