Hierbij wordt het oog eerst verdoofd met druppels en aangekleurd met een gelige kleurstof (fluoresceïne).

Hierna wordt een klein rond schijfje (de tonometer) tegen het hoornvlies gezet (applanatie) en wordt de oogdruk gemeten.

De Goldmann applanatie-tonometer (GAT) is een tonometer met variabele kracht, die een statische meting doet van de kracht die nodig is om een vast gebied van het hoornvlies af te vlakken.

De afgelopen vijftig jaar wordt het beschouwd als de klinische gouden standaard voor IOP-metingen.

De fluoresceine licht op met blauw licht. Deze tonometer zit vast aan een spleetlamp; dit is het apparaat waarmee de oogarts het oog onderzoekt.

Toen Hans Goldmann de tonometer ontwierp, erkende hij dat bepaalde effecten op het hoornvlies (bijv. Weerstand tegen vervorming) drukmetingen zouden beïnvloeden.

Daarom baseerde hij zijn berekeningen op de weerstand tegen vervorming van een gemiddelde hoornvliesdikte (520 micron) en schatte dat de weerstand tegen vervorming zou worden opgeheven door de oppervlaktespanning die wordt gegenereerd door de pre-cornea traanfilm wanneer het applaneerde gebied een diameter had van 3,06 mm.