Bedenk dat de zon een enorme kernfusiecentrale is. Zonlicht wordt opgewekt met kernenergie.

De warmte van de zon op uw huid is de warmte van een kerncentrale. De zon werpt continu dodelijke straling en snelle dodelijke deeltjes in de richting van onze planeet. Het magnetisch veld van de aarde houdt het meeste hiervan gelukkig tegen.

Vele schadelijk en zelfs dodelijk straling bereikt de aarde vanaf de zon. De energie-explosies, de zogenaamde ‘zonnevlammen' die plaatsvinden op de zon, de dichtstbijzijnde ster van de aarde, vormen de belangrijkste bron van schadelijke stoffen. Bij een zonnevlam worden grote hoeveelheden radiostraling en röntgenstraling geproduceerd.

Tijdens deze zonnevlammen wordt er een plasmawolk de ruimte ingeworpen, met een gemiddelde snelheid van 1500 km/sec. De plasmawolk, bestaande uit positief geladen protonen en negatief geladen elektronen, is elektrisch geleidend. Terwijl de wolk de aarde nadert met een snelheid van bijna 5,5 miljoen kilometer per uur, begint het een elektrische stroom te produceren onder het effect van het magnetisch veld dat om de aarde aanwezig is. Aan de andere kant oefent het magnetische veld een duwende kracht uit op de plasmawolk die een stromende vloeiing er doorheen heeft. Deze kracht stopt de beweging van de wolk en houd het op een bepaalde afstand. Laten we nu eens kijken naar de sterkte van de plasmawolk die is “gestopt” voordat het de aarde bereikt.

Hoewel de plasmawolk tegengehouden is door het magnetische veld van de aarde, zijn de effecten nog steeds waarneembaar vanaf de aarde. Na sterke flitsen kunnen transformators in kabels met hoge voltage exploderen, communicatienetwerken kunnen beschadigd raken en zekeringen in een elektrisch netwerk kunnen eruit slaan.

Bij een zonnevlekexplosie komt er energie vrij, die volgens berekeningen gelijkwaardig is aan 100 biljoen keer de atoombom die Amerika heeft laten vallen op Hiroshima. Vijfentachtig uur na de flits werd er extreme activiteit waargenomen op de naald van het kompas en de temperatuur op 250 kilometer boven de atmosfeer schoot omhoog naar 25.000 graden Celcius.

Maar ook andere kosmische stralingen worden verspreid van de zon met een relatief lagere snelheid, ongeveer 400 km/sec. Dit wordt “zonnewind” genoemd.

Zonnewinden worden onder controle gehouden door een laag geladen deeltjes (protonen en elektronen), ook wel “Van Allengordels” genoemd ( een stralingsgordel vernoemd naar James Alfred Van Allen ), welke gevormd is onder invloed van het magnetisch veld van de aarde en daardoor veroorzaken ze geen schade aan de aarde.

De vorming van deze gordels wordt mogelijk gemaakt door de eigenschappen van de kern van de aarde.

De kern bevat magnetische metalen, zoals ijzer en nikkel.

Wat nog belangrijker is, is dat de kern bestaat uit twee structuren. De binnenste kern is vast en de buitenste kern is vloeibaar. Deze twee lagen van de kern bewegen om elkaar heen. Deze beweging zorgt voor magnetische effecten in metalen, welke leiden naar de vorming van een magnetisch veld.

De “Van Allengordel” is een verlenging van dit magnetisch veld, dat zich uitstrekt tot de buitenste gebieden van de atmosfeer. Dit magnetisch veld beschermt de aarde tegen de gevaren uit de ruimte. Zonnewinden kunnen de “Van Allengordels” niet passeren, dit op een afstand van zo'n 64.000 kilometer van de aarde. Als zij in de vorm van elektrisch geladen deeltjes dit magnetisch veld bereiken, dan worden zij ontbonden en zweven rondom de gordel.