Ultraviolette straling

De intensiteit van de ultraviolette straling in zonnestraling wordt uitgedrukt in de zogenoemde uv-index. Bij een hoge uv-index is meer ultraviolette straling aanwezig dan bij een lage. Door een teveel aan ultraviolette straling kan de huid rood kleuren of verbranden, het kan zelfs huidkanker veroorzaken. Uv B-straling is in dit verband het schadelijkst. Uv A heeft dezelfde effecten als uv B, maar in veel mindere mate. Uv C wordt door de atmosfeer gefilterd. Zonnebrandcrèmes of -lotions bevatten daarom stoffen die bedoeld zijn om uv B-straling te blokkeren; sommige bevatten ook stoffen die tegen uv A beschermen.

Een door de zon of zonnebank gebruinde huid is een blijvend beschadigde huid

.

Bestraling van de huid met ultraviolette straling is de belangrijkste vermijdbare oorzaak van alle vormen van huidkanker: melanoom, basaalcelcarcinoom en plaveiselcelcarcinoom. Ook veroudert de menselijke huid sneller naar mate hij in het verleden meer aan ultraviolette straling is blootgesteld; de huid wordt dunner en er ontstaan rimpels door beschadiging van het dieper gelegen elastisch bindweefsel. Deze gevolgen zijn blijvend, de schade wordt opgeteld.

Kinderen lopen daardoor het meeste risico op de lange termijn.

Baby's en heel jonge kinderen kunnen daarom het beste zo veel mogelijk uit de zon gehouden worden.

Wie wel in de zon komt doet er goed aan de blootstelling te beperken, bijvoorbeeld door het dragen van een T-shirt en een goede zonnebril, en zonnebrandcrème met voldoende hoge beschermingsfactor te gebruiken. Verbranding dient voorkomen te worden.

Het massaal zonnebaden heeft sinds de Tweede Wereldoorlog de kans op een melanoom met 2000% doen toenemen. Blanken en mensen met een licht getinte huid kunnen de zon beter zoveel mogelijk mijden en zorgen voor bedekkende kleding in de buitenlucht. Mensen met donkere tot zeer donkere huid zijn beter beschermd en hebben een veel kleiner risico op schade door blootstelling aan zonlicht.

De Lairessestraat 59   1071 NT   Amsterdam   020-679 71 55   omca@me.com   www.omca.nl

Het noorderlicht is prachtig om te zien maar ook angstaanjagend.

Het toont een permanente dodelijke aanval van deeltjes en straling die wordt afgeweerd door het magnetisch veld van de aarde (de Van Allen Gordels).

Als dit magnetisch veld om welke reden dan ook zou uitvallen betekent dit waarschijnlijk het einde van het leven op aarde. Het magnetisch veld wordt veroorzaakt door de vloeibare roterende metalen kern van de aarde.

Mars en de Maan hebben geen vloeibare kern en dus geen bescherming.

Hoe ontstaat het noorderlicht? Het noorderlicht ontstaat door uitbarstingen op de zon. Deze uitbarstingen op de zon zorgen er voor dat geladen deeltjes de ruimte ingeblazen worden. Door de aantrekkingskracht van de aarde, het magnetisch veld van de aarde, worden deze grote hoeveelheden geladen deeltjes (protonen en elektronen) richting de noordpool en de zuidpool getrokken.

De kleurrijke nachten worden veroorzaakt door een uitbarsting op de zon. Doordat de geladen deeltjes na de uitbarsting zich door de aantrekkingskracht van de aarde naar de noordpool en naar de zuidpool worden getrokken, gaan deze elektrisch geladen deeltjes razendsnel door de atmosfeer heen. Door deze ongelooflijke snelheid, botsen veel deeltjes veelvuldig met elkaar en komt de energie van deze deeltjes vrij. Met als resultaat: een kleurrijke hemel tijdens heldere nachten na een uitbarsting op de zon.

Bron: Noorderlicht, zonnestorm en zonnewind | Wetenschap: Natuurverschijnselen

Zonlicht wordt opgewekt met door middel van kernfusie. De warmte van de zon op je huid is de warmte van de stralingsuitstoot van een kernfusie-centrale.

De zon werpt continu dodelijke straling en snelle dodelijke deeltjes in de richting van onze planeet. Het magnetisch veld van de aarde houdt het meeste hiervan gelukkig tegen. Zonder dit magnetisch veld is leven op onze planeet niet mogelijk.

De energie-explosies, de zogenaamde ‘zonnevlammen' die plaatsvinden op de zon, de dichtstbijzijnde ster van de aarde, vormen de belangrijkste bron van schadelijke stoffen. Bij een zonnevlam worden grote hoeveelheden radiostraling en röntgenstraling geproduceerd. Tijdens deze zonnevlammen wordt er een plasmawolk de ruimte ingeworpen, met een gemiddelde snelheid van 1500 km/sec.

Aan de andere kant oefent het magnetische veld een duwende kracht uit op de plasmawolk die een stromende vloeiing er doorheen heeft. Deze kracht stopt de beweging van de wolk en houd het op een bepaalde afstand.

Hoewel de plasmawolk tegengehouden is door het magnetische veld van de aarde, zijn de effecten nog steeds waarneembaar vanaf de aarde.

Na sterke flitsen kunnen transformators in kabels met hoge voltage exploderen, communicatienetwerken kunnen beschadigd raken en zekeringen in een elektrisch netwerk kunnen eruit slaan.

Bij een zonnevlekexplosie komt er energie vrij, die volgens berekeningen gelijk is aan 100 biljoen keer de atoombom die Amerika heeft laten vallen op Hiroshima.

Vijfentachtig uur na de flits werd er extreme activiteit waargenomen op de naald van het kompas en de temperatuur op 250 kilometer boven de atmosfeer schoot omhoog naar 25.000 graden C.

De vorming van deze gordels wordt mogelijk gemaakt door de eigenschappen van de kern van de aarde. De kern bevat magnetische metalen, zoals ijzer en nikkel. Wat nog belangrijker is, is dat de kern bestaat uit twee structuren.

De binnenste kern is vast en de buitenste kern is vloeibaar. Deze twee lagen van de kern bewegen om elkaar heen. Deze beweging zorgt voor magnetische effecten in metalen, welke leiden naar de vorming van een magnetisch veld. 

De “Van Allengordel” is een verlenging van dit magnetisch veld, dat zich uitstrekt tot de buitenste gebieden van de atmosfeer. Dit magnetisch veld beschermt de aarde tegen de gevaren uit de ruimte. Zonnewinden kunnen de “Van Allengordels” niet passeren, dit op een afstand van zo'n 64.000 kilometer van de aarde. Als zij in de vorm van elektrisch geladen deeltjes dit magnetisch veld bereiken, dan worden zij ontbonden en zweven rondom de gordel.

De plasmawolk, bestaande uit positief geladen protonen en negatief geladen elektronen, is elektrisch geleidend. Terwijl de wolk de aarde nadert met een snelheid van bijna 5,5 miljoen kilometer per uur, begint het een elektrische stroom te produceren onder het effect van het magnetisch veld dat om de aarde aanwezig is.

Maar ook andere kosmische stralingen worden verspreid van de zon met een relatief lagere snelheid, ongeveer 400 km/sec. Dit wordt “zonnewind” genoemd.

Zonnewinden worden onder controle gehouden door een laag geladen deeltjes (protonen en elektronen), ook wel “Van Allengordels” genoemd ( een stralingsgordel vernoemd naar James Alfred Van Allen ), welke gevormd is onder invloed van het magnetisch veld van de aarde en daardoor veroorzaken ze geen schade aan de aarde.