Glaucoom wordt gekenmerkt door een chronische progressieve optische neuropathie met overeenkomstige en karakteristieke patronen van verlies van gezichtsveld (GV).

Bij de meerderheid van de patiënten zijn GV-veranderingen aanvankelijk gelokaliseerd en naarmate de ziekte voortschrijdt, worden deze focusgebieden breder, dieper en talrijker.

Er is echter een grote variatie in de snelheid en wijze van verslechtering tussen patiënten.

Het niet behandelen van vroege tot matige GV-veranderingen kan leiden tot een afname van de kwaliteit van het leven van een glaucoompatiënt, met verschillende effecten afhankelijk van de mate en locatie van het gezichtsverlies.

Gezichtsvelddefecten in de buurt van fixatie hebben een grotere impact op het functieniveau vergeleken met perifere veranderingen, zelfs in een vroeg stadium van glaucoom.

Over het algemeen wordt geleerd dat initiële glaucoom GV abnormaliteiten vaak voorkomen in de periferie met relatief behoud van het centrale gezichtsveld.

In werkelijkheid vindt men een verscheidenheid aan patronen en bij sommige patiënten kan het aanvankelijke defect vrij centraal gelegen zijn.