Het oog is een holle bol met een transparante voorkant, het hoornvlies. Hierdoor valt het licht naar binnen.

Vervolgens gaat het door de pupil (de ronde opening in het regenboogvlies), door de lens en door de glasvochtruimte die gevuld is met een heldere gelei (het glasvocht). Uiteindelijk komt het licht terecht op het netvlies.

In het netvlies zitten staafjes en kegeltjes: dit zijn de cellen die de lichtprikkel omzetten in een elektrische prikkel. Deze prikkels worden via de oogzenuw naar de hersenen geleid en daar omgezet in een beeld.

Wanneer u het oog zou vergelijken met een fototoestel, dan vormen het hoornvlies en de lens het lenzenstelsel van de camera. Het regenboogvlies (iris) is te vergelijken met de sluiteropening (het diafragma) en het netvlies zou de film zijn.

Troebelingen die in het gezichtsveld bewegen worden door veel mensen waargenomen. Niet altijd vallen deze troebelingen op. Tegen een lichte achtergrond zijn de vlekjes vaak duidelijker.

Het glasvocht (ook wel glasachtig lichaam genoemd) is een gelei die het grootste gedeelte van het oog opvult. Het bevindt zich achter de ooglens.  Met het ouder worden verandert de samenstelling van het glasvocht geleidelijk, waardoor het op een gegeven moment los kan komen van het netvlies. Dit wordt een achterste glasvochtloslating genoemd.

Dit is een normaal proces dat plotseling optreedt, maar soms kan hierbij een bloeding in het glasvocht of een scheur in het netvlies ontstaan.

Indien u plotseling meer zwevende vlekjes, een grotere vlek of waas ziet, lichtflitsen waarneemt of last krijgt van verminderd zicht dient u contact op te nemen met een oogarts.

Een netvliesloslating (ablatio retinae) komt jaarlijks ongeveer bij 1 op de 10.000 mensen voor. Het kan op elke leeftijd optreden, maar bij ouderen is het risico groter.

Bijzienden of mensen met netvliesloslating in de familie lopen meer risico. Ook na een staaroperatie is het risico toegenomen.

Wanneer een netvliesloslating niet wordt behandeld kan het leiden tot slecht zien of blindheid. Vroege opsporing van een netvliesscheur is dan ook heel belangrijk om het gezichtvermogen te behouden.

Niet alle netvliesscheurtjes hoeven overigens te worden behandeld. Sommige kleine scheurtjes zijn vrij onschuldig, mede afhankelijk van de locatie en de vorm van het scheurtje (bijvoorbeeld: rond of hoefijzervormig).

In vergelijking met een operatie biedt een laserbehandeling enkele belangrijke voordelen. Het oog hoeft niet te worden geopend en er is dus geen gevaar voor infectie. Een laserbehandeling is minder pijnlijk en kan daarom meestal poliklinisch gebeuren, dus zonder opname in het ziekenhuis.

Door de uiterst dunne lichtstraal is het bovendien mogelijk met grote nauwkeurigheid te werken, een nauwkeurigheid die bij een operatie niet kan worden bereikt. Laserbehandeling is daarom niet meer weg te denken uit de oogheelkunde.

Het woord laser is de afkorting van "Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation".

Een laser is te beschouwen als een soort speciale gloeilamp, maar dan een gloeilamp die een heel dunne, felle en zuivere lichtstraal uitzendt.

Via een microscoop kan deze lichtstraal gericht worden om in het oog een brandplekje te geven of weefsel te snijden.

Er bestaan verschillende soorten lasers.

Zij verschillen in kleur en sterkte van de lichtstraal. In de oogheelkunde worden vooral de Diodelaser, YAG laser, NanoPulse Laser, MicroPulse Laser en de Excimerlaser gebruikt. De verschillende lasers kennen diverse toepassingen.

Ellex Tango YAG & SLT Laser

Nastaarbehandeling en Glaucoom

Selectieve Laser Trabculoplastiek (SLT)

Perifere Iridectomie (PI)

Lumenis Diode laser

Diabetes, Glaucoom, Maculadegeneratie

Vaatafsluitingen van het netvlies

Netvliesdefecten

Ellex 2RT NanoPulse laser

Vergelijkbaar met de MicroPulse laser

Diabetisch maculaoedeem (DME)

Vaatafsluitingen van het netvlies

Retinitis Centralis Serosa (CSR)