Trachoom (conjunctivitis granulosa, ophthalmia aegyptica) is een langdurige infectie van het bindvlies die door de bacterie Chlamydia trachomatisserotype A-C wordt veroorzaakt.

Trachoom is wereldwijd de belangrijkste te voorkomen oorzaak van blindheid en is het gevolg van chronische of herhaalde infecties met bepaalde niet-seksueel overgedragen stammen van Chlamydia trachomatis. Trachoom komt veel voor in armere streken in de droge, warme landen in Noord-Afrika, het Midden-Oosten, India en Zuidoost-Azië.

In Nederland en België komt trachoom zelden voor, hoewel het soms optreedt onder immigranten afkomstig uit gebieden waar trachoom wel vaak voorkomt. De ziekte komt het meeste voor bij kinderen, vooral tussen de 3 en 6 jaar oud. Oudere kinderen en volwassenen hebben een veel kleiner risico om de ziekte te krijgen omdat zij beter immuun zijn en een betere persoonlijke hygiëne hebben. In de vroege stadia is trachoom besmettelijk en kan het door oog-handcontact, door bepaalde vliegen of door besmette handdoeken, zakdoeken, oogmake-up en dergelijke worden overgebracht.

Symptomen

Trachoom tast meestal beide ogen aan. De bindvliezen raken ontstoken, rood en geïrriteerd en de ogen scheiden veel vocht af. Sommige patiënten zijn gevoelig voor fel licht. In de latere stadia groeien er geleidelijk bloedvaten op het hoornvlies (neovascularisatie), wat het zicht belemmert.

Bij sommige patiënten ontstaat er littekenweefsel op het ooglid, zodat de wimpers naar binnen worden getrokken (trichiasis). Als de patiënt knippert, schuren de wimpers over het hoornvlies, waardoor ze infectie en blijvende schade veroorzaken. Een verminderd gezichtsvermogen of blindheid treedt op bij ongeveer 5% van de mensen met trachoom.

Diagnose en behandeling

Een arts vermoedt trachoom op grond van het uiterlijk van de ogen en de duur van de symptomen. De diagnose kan worden bevestigd indien onderzoek van een oogmonster in een laboratorium uitwijst welk organisme de infectie veroorzaakt.

De behandeling bestaat uit orale toediening van het antibioticum erytromycine of een tetracycline gedurende drie tot vijf weken. Het nieuwere antibioticum azitromycine kan eens per week gedurende één tot drie weken worden gebruikt. Oogzalven met tetracycline of erytromycine zijn effectief, maar moeten gedurende vier tot zes weken worden aangebracht. Als de aandoening het ooglid, het bindvlies of het hoornvlies beschadigt, kan chirurgisch ingrijpen noodzakelijk zijn.

Omdat de ziekte besmettelijk is, treedt herinfectie vaak op. Regelmatig de handen en het gezicht wassen helpt het verspreiden van de infectie te voorkomen. Artsen dienen vaak antibiotica toe aan hele buurten waar veel mensen aan trachoom lijden.